‘Ik pas’
Je wil eigenlijk niet meedoen maar je doet het toch.
Omdat iedereen meedoet;
Omdat het je gevraagd wordt;
Omdat het hoort.
Actief nee zeggen of jezelf buiten de groep plaatsen is ontzettend moeilijk. Daarom ben ik steeds meer gecharmeerd van (werk)vormen in een ontwerp van een sessie waar de optie om niet mee te doen actief wordt aangeboden
Zo zat ik laatst in de sessie Winnende tactieken van Mireille Beumer waarin ze aangaf als deelnemers niet hun antwoord willen delen dat ze dit simpel kunnen doen door te zeggen ‘ik pas’. Dan gaat de beurt naar iemand anders.
In dezelfde sessie kwam iemand met een prachtig voorbeeld, waarbij ze bij een kennisdeel bijeenkomst de Zwitserse vlag gebruiken als werkplek waar je even niet aan het proces hoeft mee te doen. Je kan op deze plek even iets voor jezelf doen of je werk afmaken. Deze plek is wel in dezelfde ruimte als waar de rest van de deelnemers bezig zijn.
Een ander voorbeeld kwam naar voren bij het spelen van het spel a Heart effort van Herman van der Bij. Tijdens het spel kon ik wel of niet mijn ‘effort’ (fiche) op een specifieke vraag inzetten. De keuze om wel/niet een effort in te zetten, hielp mij om elke keer weer actief na te denken of ik überhaupt wel een antwoord had op d evraag die werd gesteld.
Het mooie van deze 3 vormen is dat het je de mogelijkheid geeft om op een zeer makkelijke en laagdrempelige manier niet mee te doen. Je blijft onderdeel van de groep, spel of sessie ondanks dat je even geen zin hebt, geen antwoord weet, of een andere keuze maakt.
Spelen, actief meedoen en betrokkenheid begint bij vrijwilligheid.
