Afgelopen week was ik bij de bijeenkomst ‘Let’s Reïnvent Organizations’ van het Eerste Huis, waar Frederic Laloux sprak.
Voor degenen die het gemist hebben: Laloux is op dit moment het ‘nepknotje’ onder de hipsters, oftewel iemand die je móet kennen als je coach, consultant of manager bent.
Zo sloot ook ik mij aan in de rij van zo’n zevenhonderd mensen die op zoek zijn naar inspiratie, moed en vertrouwen. Het viel mij op dat niet alleen de zzp’er zonder opdracht zich in de rij bevond maar ook sprekers en consultants die zelf een goede plaats innemen op de managementhotlist. Ik kreeg het gevoel dat we met zevenhonderd gelovigen op bezoek waren bij de Paus op het Sint Pietersplein. Dit werd versterkt doordat we startten met chi kung en we met zevenhonderd man tegelijk op zweverige muziek met gesloten ogen onze handen naar boven strekten, reikend naar de levensenergie.
Een goede vraag is of je ons dit kwalijk kunt nemen. Zoals Jan Rotmans (de eerste spreker van de dag) aangaf, past ons denken en doen niet meer bij de uitdagingen van deze tijd. Dit ‘hel-en-verdoemenis’-denken, afgekeken van de katholieke kerk, maakt ons consultants deemoedig. Volgens schrijver en hoogleraar mythologie Joseph Campbell zijn er namelijk twee dingen die mensen met elkaar verbind: aspiratie en angst. Die is het bindmiddel van de samenleving. Denk aan het mythologisch fundament van Middeleeuws Europa: de grote mythe van de zondeval de verlossing aan het kruis. De Kerk diende hier als werktuig voor verlossing en redding van de mensheid.
De verhalen van Rotmans en Laloux slaan nu zo goed aan omdat we weer op een punt in de tijd zijn aangekomen waarin we een overweldigende angst beleven en er behoefte is aan inspiratie voor het terugbrengen van de bedoeling (evolutionary purpose), menselijke waarde (wholeness) en meer eigen verantwoordelijkheid (zelfsturing).
Laten we ons alleen niet te veel vasthouden aan het geloof dat de Rotmans’ en Laloux’ van deze wereld het heil zullen brengen, zoals zij zelf ook aangeven. Laten we vooral op zoek gaan naar onze eigen mythes en werktuigen en onze angst en aspiratie omzetten in moed. Laten we de goeroes alleen gebruiken als excuus om elkaar weer eens te ontmoeten, om ervaringen met elkaar te delen en om samen onze armen uit te strekken naar de levensenergie.